کما بوته ای سرسبز که در اواخر اسفند و اوایل فصل بهار در بیابانهای میامی بصورت خودرو می روید ، این گیاه کمی سبز ساقه و برگ آن سبز و چرب است . خوراک زمستانی دام است ولی استفاده داروئی فراوانی هم دارد در بهار در پای ریشه آن نوعی قارچ غیر سمی می روید که در بین مردم میامی به "قرصک" معروف است و خیلی از قارچهای پرورشی بزرگتر و خوشمزه تر است.
کما نیز بوی خاصی دارد که بعضی ها از افراد آنرا خوشبو خطاب می کنند و بعضی دیگر از بوی آن بیزار ند.وقتی بز یا گوسفند ازاین گیاه بخورد شیر و ماستش عطر آن را می دهد و بسیار مقوی است . اهالی تمام مناطق به ویژه میامی خودمان این بوته و انواع آن را دوران تعطیلی نوروز چیده و انواع خورشت و پلو را از آن درست می کنند.اما نکته ای که باید پس از خوردن این گیاه در نظر بگیرید این است که خود را برای چند ساعت خواب آماده کنید چراکه این گیاه بشدت خواب آور است.
از کما برای مصارف داروئی و درست کردن شربت صمغی می گیرند و برای از بین بردن بوی آن از اسانسهای نعناع ، سعتر ، زوفا و غیره استفاده می کنند . مرحوم دهخدا کما را همان (انغوز ، انگدان) و یا از تیره آن می داند .
روش پخت:
ابتدا پس از جدا کردن قسمت اصلی ساقه گیاه و شست و شوی کامل با آب، آن را در یک دیگ پر از آب به مدت یک ساعت می جوشانند تا کامل پخته شود.سپس آن را آبکش کرده و آب آن را گرفته و با اضافه کردن سیر، گردو، نمک، ادویه،تخم مرغ و سیب زمینی این غذای خوشمزه را در روغن کاملا می پزند.بعضی از خانواده ها هم پس از آبکش کردن و گرفتن آب اضافی کما را بسته بندی کرده و در فریزر نگهداری می کنند تا در ایام دیگر سال به صورت نوبر از آن استفاده کنند.و اما این سوال که آیا این گیاه خوردنی از نظر علم پزشکی سالم است یا خیر؟ آیا خوردن آن برای انسان ضرر هایی دارد .بر اساس گفته های گذشتگان و بزرگان تاکنون موردی از مسمویت یا بیماری با خوردن این گیاه به دست نیامده و بنابر علم پزشکی کما یک گیاه خودرو است و با آب باران و نور خورشید سالم رشد می کند، باید سالم باشد.
خداوندا ...